02 okt “Hoe het me is gelukt om vaker voor mezelf te kiezen”.

Het was eerder regel dan uitzondering dat ik altijd klaar stond voor een ander en mezelf op de laatste plaats zette. Waarom lukte het me toch niet om vaker voor mezelf te kiezen? Te doen waar ik zelf zin in had, zonder het gevoel te hebben dat ik een ander teleurstelde? Lange tijd ging me dat zonder moeite af, totdat ik er last van kreeg.

 Overwerkt thuis…

In april 2016 zat ik van de een op de andere dag thuis: gestrest en overwerkt (dacht ik toen). Huilen, slapen en Netflixen waren de meest voorkomende activiteiten van de dag. Om even helemaal tot rust te komen stopte ik op aanraden van de huisarts met mijn werk, het korfbalseizoen en al mijn sociale activiteiten voor de aankomende weken. Op het moment dat ik meer ruimte in mijn hoofd had, kwam het idee op om alleen een weekje op vakantie te gaan. Even mijn eigen koers varen. Alhoewel ik het hardop tegen mezelf zei en ik ook echt ervan overtuigd was dat ik een weekje alleen naar Griekenland wilde, mislukte dat voornemen totaal en opperde ik al gauw bij een vriendin om samen op reis te gaan. Ik weet nog goed dat ik achteraf van mezelf baalde omdat ik niet de lef had gehad om voor mezelf te kiezen. De vakantie daarentegen was episch! Was het wat ik op dat moment nodig had? Niet echt…

Patronen, patronen, patronen

Denkende aan die situatie bracht het me tot een aantal ervaringen in mijn leven waar ik je kort iets meer over wil vertellen. In 2011 wilde ik 6 weken alleen door Thailand reizen. Ik had mijn hele reis uitgestippeld en het enige wat ik nog moest doen was een ticket kopen. Vlak voordat ik het definitief maakte vertelde ik mijn reisidee aan een vriendin en m’n zusje en vroeg ik of ze ook wee wilden op reis. Jaren daarvoor toen ik bijna klaar was met de middelbare school wilde ik heel graag voor een jaar als au pair gaan werken in het buitenland. Ook hierover had ik alles opgezocht en wist ik precies waar ik heen wilde en met welke organisatie. Ik ben zelfs naar een informatiedag geweest en was ready! Eindstand: couldn’t do it 😌 Want moest ik dan gewoon stoppen met korfballen? En mijn opleiding dan?

Waar komen ze vandaan?

Terwijl ik niet te streng voor mezelf wil zijn, zie ik hierin terugkomende patronen waarvan ik benieuwd ben waar ze vandaan komen. Waarom wil ik iets graag maar lukt het me niet om de wil om te zetten in daden? Waar komt bepaald gedrag vandaan en hoe hebben ervaringen in je verleden invloed op je gedrag? Ik ben iemand die obsessed is met gedrag. Psychologie, pedagogiek, orthopedagogiek zijn wetenschappen die ik gebruik binnen mijn werkveld en waar ik veel over lees. Gedrag is het zichtbare deel hoe wij handelen in en reageren op onze omgeving. Dat gedrag wordt weer gestuurd door bewuste en onbewuste drijfveren.

Bij bewuste drijfveren kun je denken aan de keuzes die je maakt. Bij onbewuste drijfveren aan je temperament of de dingen die je in je opvoeding hebt meegekregen. Deze laatste twee componenten kunnen zo sterk zijn dat ze een groot deel van je gedrag kunnen bepalen. Om antwoord te krijgen op mijn vraag moest ik terug naar de momenten waarop ik niet voor mezelf koos. Terug naar mijn verleden. Zelfs terug naar mijn opvoeding. Ik stelde mezelf de volgende vragen: Wat is de reden dat ik bepaald gedrag ontwikkeld heb? Waarom koos ik in bepaalde situaties voor een ander en niet voor mezelf? Welke emoties voelde ik toen? Om uiteindelijk bij de belangrijkste (vind ik) vraag te komen: Waar ben ik bang voor?

Innerlijke onzekerheid

Terugdenkend aan die tijd kwam ik erachter dat mijn innerlijke onzekerheid een grote rol hierbij speelde. Je innerlijke onzekerheid is het gevoel dat je wel eens hebt als je denkt dat niemand je aardig vindt, dat je nergens bij hoort en niemand voor je zorgt. Terwijl je sterk het gevoel hebt dat jij dat wel voor een ander doet. Volgens de American Psychology Association lijkt er een samenhang te zijn met ervaringen in je verleden en de mate waarin je innerlijke onzekerheid ervaart. Ik was bang voor wat anderen wel niet zouden denken of van me zouden vinden. Ik was bang om anders te zijn, om niet geaccepteerd te worden of er niet bij te horen. Thuis kreeg ik vaak te horen dat je je op een bepaalde manier met gedragen. Meisjes zijn gereserveerd, netjes, vallen niet teveel op  maar passen zich juist aan.

Ik dacht vaak: Zou ik wel op mensen durven afstappen of wat als niemand me zou aanspreken in Thailand?  Dan zou ik 6 weken helemaal alleen zijn. M’n moeder vindt het vast niet goed als ik stop met mijn opleiding en naar het buitenland ga? Ik ben immers thuis ook hard nodig. Ik kan toch niet zomaar stoppen met korfballen? Wie ben ik dan zonder mijn team en datgene waar ik erg goed in ben? Toen was ik me er niet van bewust, maar nu weet ik dat ik vooral bezig was met anderen en wat ze van mijn keuzes zouden vinden. Ook had ik sterk het gevoel dat de mate van plezier afhankelijk was van de mensen om me heen. Dus als ik niemand had om mee te praten dan zou het wel heel saai zijn.

Selfcare

Naast het feit dat ik een stuk jonger was, ben ik me er nu ook van bewust dat leeftijd ook samenhangt met meer onzekerheid en een groter gevoel hebben om ergens bij te horen. Voor mij betekende dat vooral aan de verwachtingen van anderen voldoen.

De Daphne van toen ben ik op dit moment (gelukkig) niet (helemaal) meer. Een van de grootste redenen voor deze verandering is bewustwording van mijn gevoelens en emoties, positief met stress omgaan en mezelf (vooral mezelf;) en anderen met compassie benaderen. De diagnose een plek geven door erover te praten. Door het onderdeel van mijn leven te maken in plaats van het weg te schuiven. Leren dat het oké is om onzeker te zijn en dat je daar ook voor mag uitkomen. Leren dat ik voor mezelf mag kiezen zonder dat ik verantwoording hoef af te leggen of me schuldig hoef te voelen erover en dat voor mezelf zorgen het beste cadeau is dat ik mezelf kan geven. Alleen dan kan ik goed voor anderen zorgen. En, na jarenlang people pleasen vind ik het nog steeds erg lastig om al het bovenstaande dagelijks en altijd goed toe te passen. Maar dat is oke. Ik weet nu dat het tijd kost om zoiets meteen te veranderen. Het ene moment kan ik heel goed voor me zelf zorgen en het andere moment iets minder. Doordat ik me nu bewust ben van de momenten waarop ik niet goed voor mezelf zorg  kan ik juist beter voor mezelf zorgen, als je snapt wat ik bedoel☺️!

Ik ben heel erg benieuwd hoe jij voor jezelf  zorgt en hoe het je lukt om voor jezelf te kiezen. Laat je het me weten in de comments?

Liefs,

Daphne

Bronnen:

• P. (2017, 23 juli). Wat is gedrag: bewust gedrag, onbewust gedrag en temperament. Patrick Schriel Coaching & Training. https://patrickschriel.nl/2011/11/23/wat-is-gedrag-bewust-gedrag-onbewust-gedrag-en-temperament/
• SAGE Journals: Your gateway to world-class research journals. (2018). SAGE Journals. https://journals.sagepub.com/action/cookieAbsent